Γράφει ο Στέλιος Κόβρας (Ουδεμία αναδημοσίευση επιτρέπεται δίχως τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα)
Την Κυριακή 1/3/15 μας αποχαιρέτισε για τελευταία φορά ο Χριστόφορος Ψωμάς σε ηλικία 88 ετών. Στον άνθρωπό αυτό λοιπόν, τον οποίο είχα την χαρά να γνωρίσω και να συζητήσω αρκετές φορές μαζί του, θεωρώ ότι αξίζει να αφιερώσω 2-3 αράδες. Παράλληλα να μην κάνω τίποτε παραπάνω παρά να θυμίσω σε παλιούς και νέους μερικές από τις πολλές αξέχαστες, η κάθε μία με τον δικό της τρόπο, ιστορίες και περιστατικά κατά την διάρκεια της ζωής του.
Με τρεις σύντομους χαρακτηρισμούς θα μπορούσα να πω ότι Χριστόφορος Ψωμάς, ο «Χρηστάκιας» για πολλούς ή αλλιώς ο «Κρις» για φίλους και γνωστούς ήταν ένας άνθρωπος λαϊκά απλός , ένας άνθρωπος αριστερός στην καρδιά και προοδευτικός στο μυαλό ακόμη και μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Ήταν ο μόνος πελάτης στο καφενείο του πατέρα μου που όταν με τους συνομήλικους του μαζί εξέφραζαν τις απόψεις τους για τα πολιτικά δρώμενα της χώρας και του τόπου, αυτός λίγο μετά θα σηκωνόταν και θα ερχόταν να καθίσει μαζί μου λέγοντας χαρακτηριστικά και δυνατά «ας ακούσουμε τι λένε και οι νέοι για όλα αυτά».
Λίγο μετά θα καθόταν απέναντι μου και την ώρα που οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα επιλέγουν να συνομιλούν με τον άκρως μη παραγωγικό τρόπο διαλόγου που λανσάρεται καθημερινά από τα τηλεοπτικά παράθυρα, εκείνος θα προχωρούσε δύο βήματα παραπέρα, θα μηδένιζε ακόμη και τις διαφορές ηλικίας εμπειρίας κλπ και θα με άκουγε με τα αυτιά πραγματικά ανοιχτά χωρίς να περιμένει απλά και μόνο την σειρά του να μιλήσει. Και όλο αυτό προς τιμήν του…
Την εποχή που τον γνώρισα εγώ μπορώ να πω ότι ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος πέραν από την αγαπημένη του ασχολία, το ψάρεμα, διψούσε να ασχολείται με τα κοινά του τόπου στο βαθμό που αυτό φυσικά ήταν δυνατό λόγω της ηλικίας του. Έτσι λοιπόν ανυπομονούσε πως και πώς να έρθει από την Αθήνα, να ανέβει τις σκάλες του καφενείου και να συμμετάσχει αμέσως σε όποια πολιτική κουβέντα θα ξεκίναγε. Ήταν από τους ανθρώπους εκείνους οι οποίοι δεν έβρισκαν νόημα στη ζωή τους, παρά μόνο εάν στην καθημερινότητα τους συνυπήρχαν η ιδιωτική ζωή μαζί με έναν πολιτικό και κοινωνικό βίο. Και επειδή τέτοιοι άνθρωποι σήμερα ίσως είναι πιο αναγκαίοι και σημαντικοί από ποτέ , την Κυριακή 1/3/2015 έφυγε ένας σημαντικός άνθρωπος…
Ας «μιλήσουν» όμως οι ίδιες οι ιστορίες του…
-Τι να σ’ πω; Άστα να παν. Πήγαμε τσ’ πέσαμε πάνω σε κατ’ καθηγητάδες, τσ’ καντέψασ’ να μας καν’ να τα πετάξουμι’ τσι’ μεις!
Φυσικά πέραν των ιστοριών που είχε στην πολιτική και κοινωνική του σταδιοδρομία ,υπήρχαν και πάρα πολλές άλλες απλές και αστείες ιστορίες και ατάκες στην καθημερινή του ζωή.
Ρομαντικός όταν τα πρωινά θα έβγαζε βαρκάδα την αγαπημένη του «Κυρά» ακόμη και αν συνέβαινε κάποια ατυχής πτώση στην θάλασσα! Με την Μάγια, την διάσημη βάρκα στην γωνία του λιμανιού όπου πάντα σε νοτιάδες θα ήταν η πρώτη υποψήφια να βουλιάξει χωρίς ποτέ να αντιμετωπίζεται από τον ίδιο τον «Κρις» ως γεγονός αρνητικό, παρά μόνο με χιούμορ!
Πρόθυμος πάντα να σε μεταφέρει στο χωριό με το «αθάνατο» μηχανάκι του παρόλο που στην διαδρομή μπορεί είτε να προέκυπτε κάποια βλάβη με τον «Κρις» να αναφωνεί την ατάκα «εγκαταλείψτε το σκάφος!» , είτε ο ίδιος να συνειδητοποιεί ότι έχει τελικά φτάσει μόνος του στο τέλος της διαδρομής! Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούσε με το γνωστό σε όλους μας και πολύ πιο ασφαλές αυτοκινητάκι του γκολφ, όπου του παρείχαν τα παιδιά του, δίνοντας του έτσι την δυνατότητα να συνεχίσει να μπορεί να κάνει τις αγαπημένες του βόλτες στην Σκάλα και στο λιμάνι.
Ωστόσο υπάρχει μία συγκεκριμένη ιστορία με την οποία θέλω να κλείσω το κείμενο αυτό. Όταν ο γιός του Χριστόφορού σπούδαζε τον είχε πάρει τηλέφωνο για να του ζητήσει λεφτά λέγοντας του:
-Πατέρα στείλε κάνα φράγκο για να κινηθούμε!
Ο «Κρις» τότε είχε ρίξει την ατάκα που θα έμενε επίσης γνωστή για πολλά χρόνια:
-Γιε μου μείνε ακίνητος!
Πολλά χρόνια αργότερα στην εποχή των μνημονίων και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών η ατάκα του αυτή θα ξανά επαναλαμβανόταν από αρκετούς γονείς προς τα παιδιά τους. Έτσι μέσω αυτής η απλότητα και το χιούμορ του «Χρηστάκια» που όλοι αγαπήσαμε θα έμενε αθάνατο στο χρόνο να δημιουργεί και πάλι έστω και στιγμιαία χαμόγελα στα πρόσωπα αυτών που ζουν υπό τις δύσκολες οικονομικά συνθήκες της καθημερινής ζωής.
σε όσους δεν αρέσει αυτό που έγραψε ο Στέλιος για τπν πάππου μ να βγει και να το πει δημοσιά!!!ΨΩΜΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
ΦΙΛΕ Μ ΣΤΕΛΙΟ!….ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΊΠΟΤΑ ΝΑ ΠΩ ΠΆΡΑ ΜΌΝΟ ΈΝΑ ΜΕΓΆΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΟΥ ΤΙΜΉΘΗΚΕ ΈΤΣΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ!!!ΜΕ ΛΟΓΊΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΆ!!!!!Ε-Υ-Χ-Α-Ρ-Ι-Σ-Τ-Ω!!!