γράφει ο κος Ιωσήφ Αβαγιαννός
Με πολύ προσοχή στάθηκα στο άρθρο του Μανώλη Θεμ. Βωβού..
Ένα κείμενο του οποίου η αυθεντικότητα και η ειλικρίνεια του μου προκάλεσε την ανάγκη για σχολιασμό και το ερέθισμα παρότρυνσης για γραφή και άλλων που έχουν μέσα τους θαμμένα δυνατά συναισθήματα και έντονες μνήμες από το παρελθόν.
Είμαι από εκείνους που «θύμωσαν» με την αναίτια καταστροφική παρέμβαση στην αυλή του «Θεοφράστειου» Σχολείου έστω και αν αυτό έγινε για «ωφέλιμους» στη τοπική κοινωνία σκοπούς.
Ο Μανώλης Θεμ. Βωβός με απλό αλλά γλαφυρό τρόπο μας παραπέμπει στις μνήμες όλων εκείνων που πέρασαν τα πρώτα τους μαθητικά χρόνια μαθαίνοντας γράμματα στις «τάξεις» του «Θεοφραστείου» αλλά και στις γλυκές αναμνήσεις των παιχνιδιών μας στα διαλείμματα, στη πολυεπίπεδη αυλή του. Οι μεν τάξεις (αίθουσες) ως φαίνεται, έστω με κίνδυνο κατάρρευσης καθ’ όσον μαθαίνω, περισώθηκαν, η πολυμορφική του όμως αυλή καταστράφηκε ανεπιστρεπτί, αφού συρρικνώθηκε στο ελάχιστο και παραμορφώθηκε στο μέγιστο.
Ίσως τα Μέλη και οι φίλοι του Συλλόγου να θυμούνται το προ ετών εξώφυλλο του ημερολογίου, που εκπονήθηκε από την τότε διοίκηση του Συλλόγου, με θέμα το Δημοτικό Σχολείο της Ερεσού όπου η φωτογραφία του συνοδεύεται από ένα σύντομο κείμενο που μου ζητήθηκε να γράψω. Είναι ίσως χρήσιμη η αναδημοσίευση αυτού του κειμένου έτσι για να θυμηθούμε τους λόγους που αυτό(!) το σχολειό έπρεπε να μείνει ανέπαφο στο πέρασμα των χρόνων και για να εξηγήσει το «παράπονο» ή τον «θυμό» του φίλου Μανώλη και όλων ημών των υπολοίπων.
“Θεοφράστειο Δημοτικό σχολείο»
Κόσμημα αρχιτεκτονικό του χωριού, έργο του συμπατριώτη μας Αθανάσιου Δεμίρη, με τις χορηγίες των ξενιτεμένων αδελφών μας στην Αμερική, δέχθηκε τους πρώτους μαθητές του το 1928.
Μόλις λίγα χρόνια από την απελευθέρωση του νησιού μας το 1912, οι άξιοι ευπατρίδες της Ερεσού ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες για την παιδεία των παιδιών του τόπου με κατάλληλους χώρους και μέσα εποπτικά, ενάντια στον αναλφαβητισμό που έπληττε τη χώρα από τη γένεση του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους.
Οι Ερέσιοι τότε, όπως και τώρα, τίμησαν τους μεγάλους προγόνους των, βαπτίζοντας το πρώτο ναό της μόρφωσης του χωριού με το όνομα του μεγάλου Θεόφραστου δηλώνοντας τη πίστη τους στη γνώση και στη φιλοσοφία.
Το «Θεοφράστειο» έκτοτε, έγινε το εφαλτήριο για πολλά ταλαντούχα παιδιά, να κατακτήσουν σε δύσκολες εποχές όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης για να καταξιωθούν στη συνέχεια από τη πολυμορφική μας κοινωνία.
Για όλα όμως τα παιδιά έγινε ο ναός που λάτρεψαν το σεβασμό, τη φιλία, την ομαδικότητα, την αγάπη για το τόπο και έγινε ο χώρος, που για πολλές έκτοτε γενιές , στέγασε την ανακούφιση τη χαρά και το γέλιο πολλών παιδιών από οικογένειες με ανθρώπινο πόνο, ανέχεια και δυστυχία.
Εμείς οι μεγαλύτεροι που μαθητεύσαμε στο «Θεοφράστειο», από όποιο μετερίζι και αν βρίσκεται ο καθένας μας σήμερα, με νοσταλγία αναπολούμε τις δράσεις μας, τα παιχνίδια μας και τις συγκρούσεις μας στους μέσα και έξω χώρους αυτού του ιστορικού πλέον σχολείου.
Το «Θεοφράστειο» έχει ακόμη να δώσει στις επερχόμενες μελλοντικές γενιές των παιδιών και καθήκον όλων μας είναι, με ευλάβεια να συντηρούμε όχι μόνο το θρύλο αλλά και τη σημερινή του υπόσταση."
Οι αναμνήσεις μας είναι ισόποσα μοιρασμένες από τις «τάξεις» και από τις αυλές του «Θεοφραστείου» και η σκαπάνη ήλθε να ακρωτηριάσει τις μισές από αυτές.
Πραγματικά το μόνο που ίσως μας απομένει είναι, οι ειδικοί μας να σκεφθούν τρόπους να γλυκάνουν αυτόν τον ακρωτηριασμό με παρεμβάσεις από εδώ και πέρα, όπως προτείνει ο ευαίσθητος Μανώλης Θεμ. Βωβός.
8 απαντήσεις στο “– Για την αυλή του Θεοφράστειου σχολείου (κείμενο του Ιωσήφ Αβαγιανού)”
Αφήστε μια απάντηση
Άρθρα ανά κατηγορία
Σουβλάκι στο Στενάκι !
Lesvos_Estate
HOTEL ΓΑΛΗΝΗ
- Aegean Airlines
- ASTRA Radio 93.2
- ereSOS for animals
- Lesvosnews.net
- Olympic Air
- RadioLesvosNews
- Tv-Mitilini
- Βρείτε τη φθηνότερη βενζίνη στη Λέσβο
- ΕΣΤΙΑ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΓΗΡΑΤΕΙΩΝ
- Εφημερίδα Δημοκράτης
- Εφημερίδα Εμπρός ΝΕΤ
- Μάθετε ποιοι απεργούν
- Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Σιγρίου
- ΝΕΛ
- ΟΛΣΑ
- Πρόγνωση καιρού για την Ερεσό
- Τα νέα της Άντισσας
Συνολικά: 1415509
Connection Error:http_request_failed
Από το σχόλιό σου καταλαβαίνω ότι δε διάβασες αρκετά αργά τα όσα γράφτηκαν.
-> Τίποτα δε θα εμπόδιζε την ευρωπαϊκότητα των προδιαγραφών τού νέου σχολείου αν αυτό χτιζόταν στο παρακείμενο -Δημοτικό- οικόπεδο. Απλώς, δε θα είχε εξαφανιστεί η αυλή όπου έπαιζαν οι μαθητές και δε θα άλλαζε ο αρχιτεκτονικός -ιστορικός- χαρακτήρας τού αρχικού κτιρίου.
-> Κανείς δεν τόλμησε να το παίξει παντογνώστης· με πικρία απλώς διατυπώθηκαν κάποιες σκέψεις, φάση «Μα, τι κρίμα, δε θα μπορούσαν άραγες να το έχουν κάνει αλλιώς;… 🙁 «. Τέτοια φάση!
-> Οι Πολιτικοί Μηχανικοί προφανώς κλήθηκαν να προτείνουν λύση στις συνθήκες [στα όρια του υπάρχοντος οικοπέδου – μπορεί οι ίδιοι να μη γνώριζαν καν την ύπαρξη του παρακείμενου Δημοτικού οικοπέδου] που τους όρισαν οι ιθύνοντες. Πιθανώς, αν τους είχαν αφήσει ελεύθερους να αποφασίσουν, να είχαν χωροθετήσει το νέο σχολείο στον Μπίθουλα…
Τζιμάκο, Ντουντ (dude), ειλικρινά τέτοιο συμπέρασμα βγάζεις; Μήπως θα έπρεπε να διαμαρτυρηθείς πρωτίστως για την ποιότητα της Παιδείας σου, παρά για την ευρωπαϊκότητα των ντουβαριών μέσα στα οποία σού προσφέρεται;…
Από τα σχόλια σας καταλαβαίνω οτι… θέλετε να μας πείτε οτι εσείς είστε οι παντογνώστες κι οτι ξέρετε που πρέπει να χτιστεί ένα σχολείο…
Επίσης καταλαβαίνω οτι η δική σας ευαισθησία είναι μεγαλύτερη από τη δική μας στο αν θα χαθούν αρκετά τετραγωνικά μέτρα σε μία αυλή προκειμένου να χτιστεί ένα νέο σχολείο με ευρωπαϊκές προδιαγραφές.
Άρα συνοψίζουμε, είστε καλύτεροι από τους πολιτικούς μηχανικούς του έργου, όπως και πιο ευαισθητοποιημένοι από εμάς τους νέους…
Μάλιστα… ενδιαφέρον… πολύ σοφό…
Ευχαριστούμε…
Το ότι άναψε ο διάλογος θα ήταν εποικοδομητικό αν ‘ελειπαν δεικτικοί χαρακτηρισμοί εις βάρος κατηγοριών του ανθρώπινου δυναμικού του τόπου μας.
Μιας και ανοικω στούς ηλικιωμένους λυπάμαι που δεν θα υπάρχω όταν οι σημερινοί νέοι-νεωτεριστές θα γίνουν και εκείνοι «ζωντανά» απολιθώματα για τους νέους-νεωτεριστές της εποχής που έρχεται.Πάντως αν από θαύμα συνεχίζω και τότε να υπάρχω θα ήθελα αλλά μόνο τότε να γνώριζα από κοντά τον/την Κ@ΚΝisss, έτσι για να του συμπαραστέκομαι στον επιθετικό του λόγο που σίγουρα θα είναι τόσο ξεπερασμένος!!!!
Υ.Γ.το όνομα μου είναι δεν ειναι ψευδόνυμο
@ K@kNisss
1) Θαρρώ πως δεν κατάλαβες ούτε ότι και ο/η «αντισσα» στη «μεριά» σου είναι.
Αναλυτικά:
«μου χαρίζουν γάιδαρο» = χτίζουν σχολείο
+ «…τον κοιτάω στα δόντια.» = ελέγχω το κατά πόσον μου αρέσει η χωροθέτησή του και το αν αυτή επιδρά αρνητικά στο αισθητικό, αλλά και στο πρακτικό (αυλή σχολειού, για!).
2) ‘Ντάξει η μαντάμ, αλλά σαφώς περισσότερο νόημα βγάζει ο Καβάφης. Δεν υπολογίζεις το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι αφενός το να τσιμεντώνεις την αυλή ενός σχολείου και το να περιορίζεις στο ελάχιστο τη δυνατότητα απλόχωρου προαυλισμού σε παιδιά (δε μελετάω καν τον αισθητικό βιασμό ενός ιστορικού αρχιτεκτονήματος με ιστορική σημασία για το χωριό) ΔΕΝ αποτελεί επουδενί νεωτερισμό, αφετέρου δε δεν είπες τίποτα για την εναλλακτική που προτάθηκε, παρά έσπευσες να το γυρίσεις στο προσωπικό αποδίδοντας την αντίρρηση στην ηλικία, πράμα που σαφώς σε μειώνει καθότι δείχνεις την περιορισμένη σου αντίληψη.
3) Αν δε σχεδιάζεις να μείνεις αιώνιος μαθητής, ε, τότε δε θα είναι δικό σου το σχολείο, μεγάλε. Ολονών θα είναι. Θα αποφασίσεις εσύ για όλες τις επερχόμενες γενιές το αν θα προαυλίζονται σε μια ανύπαρκτη πλέον αλλά νεωτερικότατη -μ.χ.- αυλή;;
4) «Όλοι όσοι μένουμε στο χωριό…» – ε, εντάξει, εκεί πλέον απογειώθηκες, κύριε Δήμαρχε… 😉
5) Να θες ένα Νέο Σχολείο, βάσει των όσων πρότεινε ο συννησιώτης μας Μίλτος Κουντουράς, να το καταλάβω, αλλά μάλλον δεν ξέρεις καν ποιος είναι και αναφερόμενος σε «νέο σχολείο» προφανώς εννοείς τα νέα ντουβάρια… 🙁
Αγαπητέ/ή K@kNisss,
Διάβασε ξανά το κείμενό μου και θα καταλάβεις πως εκείνο που με εξοργίζει είναι πως υπήρχε δίπλα το ΔΗΜΟΤΙΚΟ οικόπεδο με την παλιά χαβούζα, όπου θα μπορούσε κάλλιστα να χτιστεί το Γυμνάσιο. Ως προς αυτό γιατί δεν μιλάς; πού διαφωνείς; Θα σ’ έβλαφτε να συνέχιζαν τα παιδιά μας να παίζουν και να χαίρονται την Αυλή του Σχολείου όπως την σχεδίασε ένας Ερεσιώτης Αρχιτέκτονας, από τους σημαντικότερους της Ελλάδας του μεσοπολέμου; Όταν στριμώχνεις ένα κτίριο σε μιαν αυλή σχολείου κουτσουρεύοντάς την από τα παιδιά σου, γίνεσαι νεωτεριικός, επειδή εγώ είμαι ηλικιωμένος; Πες μου όμως σε παρακαλώ ποιος είσαι για να ξέρω με ποιον μιλάω
Προς τον Σπύρο αλλά και Ιωσήφ
Όλοι όσοι μένουμε στο χωριό θέλουμε το νέο σχολείο, έτσι ακριβώς όπως το φτιάχνουν. Φτάνει πια με το παλιό σχολείο.
Σπύρο γράφεις στο σχόλιο σου οτι οι παλιότεροι το θυμούνται κλπ κλπ. Δεν μας ενδιαφέρουν πως βλέπουν οι παλιότεροι το σχολείο. Δικό μας θα είναι !
Κι επειδή είδα οτι έφερες ως παράδειγμα ένα ποίημα του Καβάφη, θα σου γράψω κι εγώ κάτι …….
«Οι καινούργιες ιδέες, οι νεωτερισμοί δεν αρέσουν στους ηλικιωμένους. Τους αρέσει να πείθονται ότι ο κόσμος δεν βελτιώνεται αλλά χειροτερεύει, επειδή αυτοί έπαψαν να είναι νέοι»
Madame de Stael – Γαλλίδα διανοούμενη
Όσο για τον «Άντισσα» , καλά θα κάνει να μην κοροιδεύει, διοτι όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε !
Καλά, «ο/η αντισσα» έμεινε με το δικό της πόνο…
Εμείς όμως; Δεν έπρεπε ο Δήμαρχος να ρωτήσει τους Συλλόγους; Εκείνο που όμως με θλίβει πιο πολύ είναι πως υπήρχε εναλλακτική λύση: Το διπλανό ΔΗΜΟΤΙΚΟ οικόπεδο (με την χαβούζα για τους παλιότερους)! Κρίμα, πρόκειται πράγματι για περιβαλλοντικό και αισθητικό έγκλημα! Ας μάθουμε τουλάχιστον να αντιδρούμε όταν είναι καιρός. Όταν πέσει το τσιμέντο, έπεσε για πάντα. Θυμηθείτε τα «ΤΕΙΧΗ»:
«Α, όταν έκτιζαν τα τείχη, πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.» (Κ. Καβάφης)
Εδω ισχυει το : μου χαριζουν γαιδαρο , και τον κοιταζω στα δοντια